İzmir'de, çankaya'da bir dernekteyiz. Hanın ikinci katında. Küçük bir oda. Toplamı 20 metrekare ya var ya yok. Ama içeride kadınlı erkekli tam 40 kişi oturmuş. Sohbet ediyor, arada makamıyla ilahiler okuyor, ilahilerin manalarını açıklıyorlar. Hanımlarda erkekler de tam bugünün moda tipleri. Hepsinin yönünü döndüğü “Efendi” dedikleri kişi, orta yaşı bir miktar geçmiş, güleç yüzlü, sempatik bir kimse. Onun da kıyafeti güne uygun. Sohbetin merkezini genelde o oluşturuyor. “İhvan” bazen soru soruyor, ondan açıklamalar geliyor. Bazen de kendisi açıklıyor. Ne “Efendi” dediklerinde bir sıra dışı tavır takınma, ne diğerlerinde onun huzurunda ezilip büzülme, abartılı iltifatlara yeltenme söz konusu. İhvanına sık sık şahsi olarak hatır soran, latifeler yapan “Efendi” kimi zaman futbol da anlatıyor. Ama sohbetin geneline Allah, vahdet-i vücut, ilahi isimlerin tecellileri ve pirleri Muhammed Nur Arabi’den nakiller gibi konular hakim. Bu ortam çoğumuzun artık tükendi gözüyle baktığımız Melamilere ait. Böyle düşünülmesi gayet makul çünkü Melamiler ne tasavvufta ne de sıradan hayatta görünmeyi, sevmeyen meşrepten kimseler. Dini, hakikati ve tasavvufu şekle ve dış görünüşe hapsedenlere, “gericilik” ve “yobazlığın” her türlüsüne tepki duyan insanlar. Onlarda şeyh, tekke, dergah da yok. Bu sebeple ibadetlerini bile göstermekten imtina ediyorlar...
Derneğin resmi internet sitesi www.melamidusuncesi.com dur.
